Jak być duchowo nastawionym

Z Gospel Translations Polish

Aktualna wersja na dzień 20:21, 24 wrz 2018

Artykuł ten został zainspirowany dryftem mojego umysłu w niedzielne popołudnie w kierunku reklam wideo komputera Apple. Są zabawne. Ale gdy zastanawiałem się nad różnicą pomiędzy Mac’iem a PC, zacząłem zadawać sobie pytanie, czy nie zostałem odwiedziony od duchowego nastawienia. Naprawdę wierzę, że można myśleć o komputerach w duchowy sposób. Ale czy to robiłem? Czy raczej pogrążałem się w tej fascynacji i pragnieniu, które sprawiają, że Bóg wydaje się odległy, Biblia nieatrakcyjna, niebo nieistotne a piekło niepojęte? To był krytyczny moment. Bóg mnie porwał.

Bycie nastawionym duchowo jest sprawą życia i śmierci. Paweł powiedział w Liście do Rzymian 8:6: „nastawienie umysłu według ciała to śmierć, ale nastawienie umysłu według Ducha to życie i pokój". Wyrażenie „nastawienie umysłu według Ducha" jest tłumaczeniem frazy rzeczownikowej, phronēma tou pneumatos - „nastawienie Ducha". Nie ma jednego, trafnego angielskiego odpowiednika dla phronēma. To nie tylko „umysł", ale także „postawa". Nie tylko „nastawienie umysłu", ale także „nastawienie postawy". Jest to rama i usposobienie naszego umysłu. Powiedzieć, że mamy „phronēma Ducha”, to powiedzieć, że Duch kształtuje nasze nastawienie umysłu według jego własnego. On wywyższa Chrystusa, miłuje Boga i Słowo Boże, widzi ludzi i rzeczy z nieustanną Boską świadomością.

Pragnę być cały czas duchowo nastawiony. Chcę zobaczyć świat oczami duchowymi – oczami komputerów i wszystkimi innymi. Więc przestałem wpatrywać się w komputer i napisałem następujące strategie bycia nastawionym duchowo i utrzymywania tego stanu. Nie są one w żadnej określonej kolejności. Tylko tak, jak przyszły mi na myśl z kilkoma poprawkami.

Uświadom sobie, że twoja zewnętrzna natura niszczeje, a wewnętrzna natura musi zostać odnowiona poprzez skierowanie umysłu na rzeczy, które są ponad nami.

Dlatego nie upadamy na duchu. Chociaż niszczeje się nasza zewnętrzna natura, nasza wewnętrzna natura odnawia się z dnia na dzień. Albowiem ta lekka chwilowa niedola przygotowuje dla nas wieczny ciężar chwały poza wszelkim porównaniem, ponieważ nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne.(2 Koryntian 4: 16-18)

Podejmij radykalne kroki, aby utrzymać swój umysł w czystości.

Słyszeliście, że powiedziano:: „Nie będziesz cudzołożył". Ale powiadam wam, że każdy, kto patrzy na kobietę z pożądliwą intencją, już popełnił z nią cudzołóstwo w swoim sercu. Jeśli twoje prawe oko powoduje, że grzeszysz, wyłup je i wyrzuć. Lepiej bowiem, abyś stracił jednego ze swoich członków, niż gdyby całe twoje ciało zostało wrzucone do piekła. (Mateusza 5: 27-29)

Uczyń Boga uradowaniem wszystkich swoich radości.

Wtedy pójdę do ołtarza Boga, do Boga mojej niezmiernej radości, i uwielbię cię lirą, Boże, mój Boże. (Psalm 43: 4)

Dosłownie fraza „moja niezmierna radość" oznacza „uradowanie mej radości". Rozumiem przez to, że we wszystkich naszych radościach Bóg powinien być największą radością. Każda radość powinna stać się radością w Bogu. Jeśli radość nie może zasmakować tego, kim jest Bóg i cieszyć się tym bardziej, to nie jest to duchowa radość.

Zobacz każdą osobę, którą spotkasz, tak jak zobaczysz ją za sto lat.

Biedak zmarł i został przeniesiony przez aniołów na stronę Abrahama. Bogacz także umarł i został pochowany, a w Hadesie, będąc w udręce, podniósł oczy i ujrzał z daleka Abrahama, a Łazarza u jego boku (Łukasza 16: 22-23)

Odtąd nie uważamy nikogo według ciała. (2 Koryntian 5:16)

Zastanów się nad tym, że w każdym momencie, nawet najszczęśliwszym, w dziesięciu tysiącach innych miejsc jest nędza i płacz, a niektóre z tych miejsc są bardzo blisko.

Czy to nie stłumi wszystkich naszych radości? Lepiej być autentycznym i smutnym niż szczęśliwym i fałszywym. Ale nie sądzę, że musimy wybierać. Zarówno autentyczne, szczęśliwe i smutne jest możliwe. Dlatego Paweł mówi, że jest „smutny, ale zawsze się raduje" (2 Koryntian 6:10). Posłuchaj tej porywającej historii, którą opowiada David Brickner (głowa Żydów dla Jezusa).

Kilka miesięcy temu leciałem do domu ze spotkania, gdy mężczyzna siedzący za mną zaczął tracić oddech. Ogłoszenie przez interkom samolotu wezwało lekarza. Wkrótce na pomoc przybył lekarz i kilka pielęgniarek, ale bez powodzenia. Zacząłem modlić się za mężczyznę i jego żonę, która siedziała obok niego. Pilot ogłosił, że z powodu nagłej interwencji medycznej samolot wyląduje w Edmonton. Słyszałem, że działania za mną nasilają się i że lekarz i pielęgniarki na zmianę przeprowadzają resuscytację krążeniowo-oddechową. Jeśli nigdy nie byłeś w pobliżu osoby umierającej pomimo wysiłków ratowania, mogę cię zapewnić, że niewiele się to różni od tego, co widzimy w telewizji. Dźwięk powietrza wypychanego z płuc człowieka, grzechot i odór śmierci były przerażające. Słyszałem, jak doktor powiedział: „Czas zgonu, 10:25 rano"

Wkrótce kapitan ogłosił, że sytuacja pasażera „ustabilizowała się”, dlatego będziemy kontynuować podróż do San Francisco. Nie wiem, ilu ludzi zdało sobie sprawę, że to, co zostało ogłoszone tak, jakby było po wszystkim, było w istocie zawoalowanym oświadczeniem o zakończeniu życia przez tego człowieka. Z pewnością ci z nas siedzący w pobliżu, wiedzieli. Stewardesa naciągnęła na jego głowę koc. Jego żona, wciąż przy nim, płakała. A potem stewardesy zaczęły przechodzić przez nawy boczne. . . serwując lunch! Lunch!? Jak ktokolwiek, w tej kabinie mógł jeść po tym, co się właśnie wydarzyło? Jednak mogli. (Żydzi dla Jezusa, Newsletter, listopad 2006, str.1)

To jest przypowieść o tym, jaki jest świat w każdym danym momencie. Jedni jedzą lunch, a tysiące innych płacze. Warto o tym pamiętać, gdy jesteśmy odwodzeni od rzeczywistości przez reklamę w komputerze.

Pamiętaj o ostrzeżeniu Jezusa o tym, co tłamsi życie duchowe: troskach, bogactwach i przyjemnościach życia.

Ci, którzy słuchają słowa, ale idąc dalej, pochłaniani są troskami o bogactwa i przyjemności życia, a ich owoc nie dojrzewa. (Łukasza 8:14)

Troski świata, podstępność bogactw i pragnienia innych rzeczy wkraczają i pochłaniają słowo, i okazuje się ono bezowocne. (Marka 4:19)

Zastanów się, co miło pachnie Bogu i co on uwielbia!

I chodźcie w miłości, tak jak Chrystus nas umiłował i wydał za nas siebie jako ofiarę poświęconą Bogu ku miłej wonności. (Efezjan 5:2)

Bo jesteśmy wonnością Chrystusa dla Boga. (2 Koryntian 2:15)

Jego upodobanie nie jest w sile konia, ani przyjemność w nogach człowieka, lecz Pan znajduje upodobanie w tych, którzy się Go boją, w tych, którzy pokładają nadzieję w Jego niezłomnej miłości. (Psalm 147: 10)

Przyjaźnijcie się z duchowo nastawionymi ludźmi. Ten, kto chodzi z mądrymi, staje się mądry, ale towarzysz głupców poniesie szkodę. (Przysłów 13:20) Nie łudźcie się: „Złe towarzystwo rujnuje dobre obyczaje" (1 Koryntian 15:33)

Czytaj bogobojnych, duchowo nastawionych pisarzy.

Na przykład przeczytaj kazania Jonathana Edwards’a i Johna Owen’a w tomie siódmym z jego dzieł, O duchowej uwadze. Oto kilka przykładowych tytułów kazań z tomu 25 edycji „Dzieł” Edwards’a’ (wydanie Yale), aby dać ci wyobrażenie, jak było w tamtych czasach:

„Wielki problem Strażnika Dusz”
„Piękno pobożności w młodości”
„Poślubienie Wspólnoty Kościoła z Jej Synami i Jej Bogiem”
„Oddaj się Słowu Bożemu lub bądź przetrącony Jego ręką”
„Ocalenie przez wiarę i chrześcijańskie posłuszeństwo pochodzą z Bożej miłości”
„Pokój, który Chrystus daje swoim prawdziwym wyznawcom”
„Nieludzkość człowieka wobec Boga”
„Chrystus jest dla serca niczym rzeka dla drzewa zasadzonego przez nią”
„Bóg jest nieskończenie silny”

Zastanów się nad swoim życiem, które wkrótce będzie bez ciała.

Tak, jesteśmy wielkiej odwagi i wolelibyśmy być daleko od ciała i w domu z Panem. (2 Koryntian 5: 8)

Jak mocno związane są wszystkie twoje radości z twoim ciałem?

Zastanów się, jak krótkie jest życie.

„Całe ciało jest jak trawa i cała jego chwała jak kwiat trawy”. Trawa usycha, a kwiat opada, ale słowo Pana pozostaje na zawsze. A to słowo jest dobrą nowiną, która wam została wygłoszona. (1 Piotra 1: 24-25)

Proś o duchowe nastawienie.

Zaspokój nas rano swoją niezłomną miłością, abyśmy radowali się i cieszyli się przez wszystkie nasze dni. (Psalm 90:14)

Psalmiści często modlą się o upragnione serce i umysł.

Pamiętaj, że umarłeś z Chrystusem i ukrzyżowałeś ciało.

A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało wraz z jego namiętnościami i pragnieniami. (Galatów 5:24)

Najbardziej podstawowym kluczem do duchowej umysłowości jest głęboka pewność, że naprawdę umarłeś i zmartwychwstałeś z Chrystusem oraz, że otrzymałeś przebaczenie i usprawiedliwienie w nim.

Przyjmij wyznaczone przez Boga cierpienie jako dyscyplinę, aby osiągnąć większą duchową mentalność.

Albowiem nie chcemy, abyście byli ignorantami bracia, z powodu udręki, której doświadczyliśmy w Azji. Byliśmy tak bardzo obciążeni ponad nasze siły, że rozpaczaliśmy nad samym życiem. Zaprawdę, czuliśmy, że otrzymaliśmy wyrok śmierci. Ale miało to sprawić, abyśmy polegali nie na sobie, ale na Bogu, który wzbudza umarłych. (2 Koryntian 1: 8-9)

Istotą dyscypliny jest, że wymaga ona wytrzymałości. Bóg traktuje nas jak synów. Bo gdzie jest syn, którego by ojciec nie karał? Jeśli pozostajecie bez dyscypliny, której wszyscy doświadczyli, to jesteście dziećmi nieślubnymi, a nie synami. Poza tym mieliśmy ziemskich ojców, którzy poddawali nas dyscyplinie i szanowaliśmy ich. Czy nie powinniśmy być bardziej poddani Ojcu duchów, aby żyć? Bo oni poddawali nas dyscyplinie przez krótki czas, ponieważ to wydawało im się najlepsze, ale on poddaje nas dyscyplinie dla naszego dobra, abyśmy mogli uczestniczyć w jego świętości. W tej chwili wszelka dyscyplina wydaje się raczej bolesna niż przyjemna, ale później daje błogi owoc sprawiedliwości tym, którzy zostali w niej wyćwiczeni. (List do Hebrajczyków 12: 7-11)

Udaj się do szpitala, aby się modlić z umierającym człowiekiem.

Lepiej iść do domu żałoby, niż iść do domu ucztowania, bo tam widzi się kres wszystkich ludzi, a żyjący powinni brać to sobie do serca. (Eklezjasty 7:2)

Zrobiłem to w zeszłym tygodniu i jak zawsze, wywarło to na mnie trzeżwiący efekt i usunęło z mojego umysłu wiele doczesnych myśli.

Ryzyko uważane za niemądre i dziwne.

Wystarczy, aby uczeń był jak jego mistrz, a sługa jak jego pan. Jeśli gospodarza Belzebubem nazwali, tym bardziej jego domowników. (Mateusza 10:25)

Uświadom sobie, że miliony wyznawców innych światowych religii nie poszukują ludzi o bardziej amerykańskim kulturalnym chłodzie lub obytych technicznie. Szukają „świętego człowieka", „męża Bożego".

Pytanie nie będzie brzmieć: „Czy ma cięty dowcip, jest szybki w mówieniu i sprytny?" Pytanie będzie brzmieć: „Czy często się modli? Czy zna swoją świętą księgę, w znacznej mierze na pamięć? Czy zapiera się siebie i skupia się na Bogu? Czy jest potężny w swojej słabości?”.

Pragnąc być z tobą duchowo nastawionym,

Pastor John