Czy Obudzisz się Chrześcijaninem Jutro Rano?

Z Gospel Translations Polish

Istnieją tylko dwa wyobrażalne powody, dla których Boże dziecko może zrujnować swoje chrześcijańskie życie. Jeden z nich to kiedy my odwracamy się od Boga. Natomiast drugi to kiedy Bóg odwraca się od nas. Jeremiasz, zadziwiająco, ogłasza że nadejdą takie dni – dni nowego przymierza, w których żaden z tych powodów nie będzie miał miejsca.

I zawrę z nimi wieczne przymierze, że się od nich nie odwrócę i nie przestanę im dobrze czynić; a w ich serce włożę bojaźń przede mną, aby ode mnie nie odstąpili. (Jr 32:40)

Bóg się od nas nie odwróci i nie przestanie nam dobrze czynić i będzie w nas działał abyśmy od niego nie odstąpili. Tak oto Boża opatrzność przyprowadza lud do wiecznej chwały. Innymi słowy, Bóg nie tylko wymaga świętości. On ją swojemu narodowi obiecuje. Dlatego też uświęcenie, którego Bóg wymaga od swojego narodu, na drodze do chwały, jest rzeczą całkowicie zapewnioną. Obietnica ta nas nie zawiedzie, a Pismo Święte jasno wydaje świadectwo o tej pewności.

Celem tego jasnego świadectwa jest radosne, ufne, szczere, uważne dążenie do świętości (Hbr 12:14) i chwały (Rzym 2:6-7), właśnie dlatego, że Bóg ją zapewnił. Tak jak Paweł pisze w liście do Filipian 3:12, „Nie jakobym już to osiągnął albo już był doskonały, ale dążę do tego, aby pochwycić, ponieważ zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa.” Paweł trudzi się aby uchwycić Chrystusa jako swoją nagrodę, ponieważ Chrystus pochwycił jego. To jest tajemnica uświęcenia, która dla wielu ludzi jest niezrozumiała – że pewność przynależności do Chrystusa, powoduje, że z całym poświęceniem chwytamy się Niego! Modlę się aby nie było to dla was dziwne ale piękne. Nawet jeśli teraz jest to zagadką, modlę się aby przemieniła się ona w zapał dla Chrystusa.

Najwspanialszy Fragment o Ochronie [zachowaniu świętych]

Najwyraźniejsze i najpełniejsze zapewnienie, że Bóg zaopatrzy nas we wszystko czego potrzebujemy i niezawodnie doprowadzi nas do chwały, znajduje się w liście do Rzymian 8:28-39. Fragment ten jest wyraźnie skonstruowany aby dać nam - Bożym dzieciom, pozbawioną strachu pewność w obliczu utrapień, ucisku, prześladowania, głodu, nagości, niebezpieczeństwa czy miecza (Rzym 8:35).

Szerszy kontekst stanowi tu cierpienie całej ludzkości wraz z wzdychaniem całego stworzenia poddanego daremności i skażeniu (Rzym 8:18-25). Cały wszechświat ubolewa. Wierzący biorą udział w bólu i rozterce. Często nie wiemy o co cię modlić. W kontekście uniwersalnego cierpienia i zagmatwania nawet w modlitwie, Paweł mówi, „nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy” (Rzym 8:26) ale jedno wiemy! „A wiemy, że Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy Boga miłują (Rzym 8:28). Stanowi to początek najbardziej wyniosłego fragmentu Pisma Świętego odnośnie całkowitego zapewnienia, które należy do wierzących w obliczu Szatana, grzechu, choroby i sabotażu.

Bóg współdziała we wszystkim – wszystkim! ku dobremu dla tych, którzy go kochają to znaczy dla tych którzy są według jego postanowienia powołani. Obietnica ta zawiera pełne zobowiązanie Boga do uczynienia wszystkiego co konieczne dla dobra swego ludu. Widzimy to w dalszej argumentacji. Paweł wspiera tą wielką obietnicę twierdzeniem, że poczynając od przed-wieczności (znał), rozciągając do wieczności (uwielbił), na każdym etapie, Bóg jest całkowicie poświęcony przyprowadzeniu swego ludu do chwały:

Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby stali się podobni do obrazu Syna jego . . . A których przeznaczył, tych i powołał, a których powołał, tych i usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych i uwielbił. (Rzym 8:29-30)

Celem tego złotego łańcucha jest, to że żadne ogniwo się nie zerwie. Nikt nie odpada. Każdy poznany staje się przeznaczonym. Każdy przeznaczony staje się powołanym. Każdy powołany staje się usprawiedliwionym. Każdy usprawiedliwiony staje się uwielbionym. Nie wiele rzeczy jest bardziej jasnych lub bardziej chwalebnych. Pewność! Wiara! Stabilność! Odwaga!

Wspomnienie powołania w tym łańcuchu odwołuje się do wcześniejszego wersetu 28 „którzy według postanowienia jego są powołani.” To odwołanie pomaga nam zrozumieć co oznacza obiecane w wersecie 28 „dobro.” Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu. A dobrem jest upodobnienie się do Chrystusa (Rzym 8:29) i niezawodne uwielbienie (Rzym 8:30).

Najpewniejszy Znak, że Bóg jest po naszej Stronie

Po założeniu solidnych podwalin dla naszej pewności w liście do Rzymian 8:28-30, Paweł stawia krok w tyłu i pyta, „Coż tedy na to powiemy?” (Rzym 8:31). A to powiemy: „Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?” Jeśli wszechmocny, wszystko planujący, wszystko osiągający Bóg jest całkowicie poświęcony naszemu dobru a nie krzywdzie, w takim razie żaden oponent nie jest w stanie zerwać łańcucha, który prowadzi nas do chwały.

Aby rozwiać wszelkie wątpliwości czy Bóg faktycznie jest po naszej stronie, Paweł zaprasza nas do rozważenia treści pierwszych ośmiu rozdziałów listu do Rzymian: potępienie Syna Bożego w nasze miejsce (Rzym 8:3), stanie się przez to naszą sprawiedliwością (Rzym 5:19). Tak więc Paweł podkreśla i odsłania nierozerwalne połączenie pomiędzy śmiercią Chrystusa a obietnicą zawartą w wersecie 8:28:

On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego? (Rzym 8:32)

Werset ten ma jasną i przekonującą logikę: nieoszczędzenie swojego Syna jest najtrudniejszą rzeczą jakiej Bóg dokonał. A skoro dokonał tej najtrudniejszej rzeczy „dla nas wszystkich” - to znaczy dla tych którzy kochają Boga i są powołani zgodnie z jego wolą (Rzym 8:28) – wiemy, że nie cofnie się przed niczym aby doprowadzić nas do siebie samego w chwale. Nic nie jest trudniejsze niż ofiarowanie własnego syna. Bóg to zrobił. Dla nas. W konsekwencji, nie poniesie on porażki w „darowaniu nam wszystkiego” - to znaczy wszystkiego czego potrzebujemy do upodobnienia się do Syna (Rzym 8:29) i uwielbienia (Rzym 8:30).

Wszystko zależy od Bożej Wierności

Pozostała część rozdziału 8:31-39 pogłębia i poszerza twierdzenie, że nic nie może nas „odłączyć od miłości Chrystusowej” (Rzym 8:35) ani od „miłości Bożej, która jest w Chrystusie” (Rzym 8:39). Głównym przesłaniem wersetów 8:28-39, dla naszego celu, jest to, że „tych, których powołał …. tych uwielbił” (Rzym 8:30). Bóg ma o to staranie, że każdy jego nawrócony, znajdzie się w chwale. Nasze uwielbienie jest tak pewne, że Paweł traktuje je jako dokonane, pomimo tego, że jeszcze nie nastąpiło.

Nie jest to jednak obietnica, która pomija wymóg bycia podobnym do Chrystusa w świętości i miłości. Wręcz odwrotnie, nasza predestynacja jest gwarancją jej wypełnienia. „Tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby stali się podobni do obrazu Syna jego” (Rzym 8:29). Dzieje się to poprzez nasze powołanie, nasze usprawiedliwienie, i w końcu nasze uwielbienie (Rzym 8:30). Implikacje dla naszego życia są następujące: Bądź silny w wierze. Bądź nieporuszony w zapewnieniu, że Bóg jest po twojej stronie, i że doprowadzi cię do chwały. Raz na zawsze pokonaj strach. Bądź pełen radości. Niech przez twoje życie przelewa się odważna miłość dla drugiego człowieka.

Możemy na słowa Pawła w liście do Rzymian 8:28-39 spojrzeć również z innej strony: przyjmuje on założenie o Bożej wierności. Ze słów Pawła, jasno wynika, że nasze podobieństwo do Chrystusa i uwielbienie nie jest ani naturalne, ani automatyczne, ani bezwiedne ale całkowicie zależne od Bożego działania.

Wielu ludzi postrzega koncept wiecznego zabezpieczenia [świętych] przez mechaniczne a nawet biologiczne szkiełko. Rozumując w kategoriach raz na zawsze zbawiony w podobny sposób do tego jak działa szczepienie ochronne. Traktując nawrócenie jako moment zaszczepienia przeciwko potępieniu. Wbudowana odporność – w ten sam sposób jak przeciwciała są wbudowane w skład krwi. Nie jest to jednak sposób w jaki Paweł myśli o zapewnieniu w liście do Rzymian 8:28-39. Wszystko zależy od Boga, nie od wbudowanych duchowych przeciwciał. Jeśli Bóg nie jest wierny swoim obietnicom, zginiemy. Nasze wytrwanie w wierze, nasza podobieństwo do Chrystusa, i nasze ostateczne uwielbienie zależą od tego czy Bóg jest wierny – dzień po dniu i na zawsze.

Często pytam ludzi, skąd wiesz, że jutro rano obudzisz się chrześcijaninem? Odpowiedź możemy podsumować następująco – jeśli Bóg tego nie sprawi, nie obudzisz się chrześcijaninem. Bóg będzie wierny. Bóg cię zachowa. Wszystko zależy od jego wierności własnej obietnicy: „tych, których powołał . . . tych i uwielbił.”

Cały Boży Majestat Służy Twojemu Wytrwaniu

Żaden z wymogów dotarcia do chwały nie został odwołany. Nie tak Bóg daje nam zapewnienie. Wymagane posłuszeństwo nie jest zniesione a obiecane - „i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać” (Ez 36:27). Wymagane podobieństwo do Chrystusa nie zostało uchylone a raczej zostało nam przeznaczone. „Tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby stali się podobni do obrazu Syna jego” (Rzym 8:29). Strach przed porażką nie jest uleczony zniesieniem obligacji. Rada na niego znajduje się w Bożej wierności. „Wierny jest ten, który was powołuje; On też tego dokona” (1 Tes 5:24).

Obietnice, które zapewniają nas, że Bóg stworzy w nas to czego od nas wymaga są tak wspaniałe, że sprowokowały Judę do napisania jednej z najbardziej podniosłych doksologii:

A temu, który może was ustrzec od upadku i przedstawić jako nienagannych, z radością przed obliczem swojej chwały; Jedynemu mądremu Bogu, naszemu Zbawicielowi, niech będzie chwała i majestat, moc i władza, teraz i po wszystkie wieki. Amen. (list Judy 24-25, tł. UBG)

Jeśli obudziłeś się chrześcijaninem dzisiaj rano, tak powinieneś się czuć. Chwała, majestat, moc i władza działały kiedy ty spałeś. Twoje przetrwanie do radosnego spotkania z Bogiem zostało obiecane. Bóg jest wierny. On tego dokona.

• cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Tłumaczenia Warszawskiego 2004 i Uaktualnionej Biblii Gdańskiej